Ceviz sandiklara kaldırılıp unutulan kıymetliler gibi oldu blogum..İkibinon yılında, ben yemek kurslarına gitmeye başlayınca Haticem&Abdullahim`in bana `okul hediyesi` olarak tasarlanmıştı bu sevimli günlük :) Yemek kursu bitti.Nişan da, düğün de oldu bitti. İstanbul okyanusun diğer yakasında kaldı.Ben ikibinsekiz yılı temmuzunda tanıştığım En İyi Arkadaşım ile Yeni Kıta'ya göç ettim... Ve şimdi, aradan geçen zamana rağmen; soğan doğramak, yumurta kırmak, kek çırpmaktaki acemiliğim azalmış olsa da, yazmaktaki acemiliğim hiç değişmediği halde, büyük bir cesaretle karşınızdayım! Ve diyorum ki, `Herkes yemek yapabilir!`